Masaż klasyczny należy do najstarszych zabiegów terapeutycznych, był stosowany już w starożytności. Wywodzi się z Indii i Chin, gdzie stanowił naturalną metodę leczniczą.
W starożytnej Grecji masowano sportowców biorących udział w igrzyskach olimpijskich w celu natłuszczenia ciała oliwką przed zawodami sportowymi.
W XVI wieku francuski lekarz Ambroże Pare przeprowadził badania nad fizjologią masażu i zapisał obserwacje w swojej pracy naukowej, w której ogłosił masaż za oficjalną metodę leczenia. Następnym lekarzem, interesującym się masażem i naturalnymi metodami leczenia, był Fridrich Hoffman (1600- 1672). Na podstawie własnych badań i obserwacji opracował on program stosowania masażu w licznych przypadkach chorobowych.
Do rozwoju masażu leczniczego w XIX wieku najbardziej przyczynił się szwedzki lekarz Per Henrik Ling ( 1776- 1 839), współautor tzw. szwedzkiej gimnastyki, w zakres której wchodził masaż leczniczy.
Prawdziwą szkołę masażu klasycznego powołał do życia holenderski lekarz Johan Mezger (1839- 1909). Na podstawie własnych badań określił on zasady masażu, a także wskazania i rzeciwwskazania do jego wykonywania.
Duży udział w rozpowszechnianiu masażu miał polski lekarz Izydor Zabłudowski (1851 - 1906), kierownik Zakładu Masażu Leczniczego w Berlinie. Dzięki jego publikacjom naukowym masaż był traktowany na równi z innymi działami wiedzy medycznej.
Współczesny masaż to już nie tylko leczenie, profilaktyka i sport. Masaż ma również działanie o charakterze relaksacyjnym, kosmetyczno-higienicznym, terapii manualnej i wielu innych, które ogólnie można określić jako pracę z ciałem. Pojawienie się w kulturze zachodniej metod dalekowschodnich sprawiało, że masaż coraz częściej postrzegany jest również jako dzaiłanie harmonizujące ciało, umysł i ducha.
Obecnie możemy wyróżnić ponad 60 metod pracy z ciałem.
- Ze względu na środowisko, w jakim wykonywany jest masaż możemy wyróżnić masaże suche oraz masaż w środowisku wodnym lub błotnym.
- Ze względu na przeznaczenie (efekt), wyróżniamy masaż kosmetyczny, masaż sportowy, masaż leczniczy, masaż relaksacyjny oraz masaż w medycynie estetycznej.
- Inne kryterium dzieli masaże na ręczne i przyrządowe.
Masaż klasyczny zaliczamy do grupy masaży suchych o działaniu leczniczym, wykonywanych ręcznie.
Masaż klasyczny charakteryzuje się jako metodę leczenia fizykalnego zewnętrznych i wewnętrznych objawów chorobowych, a w wielu przypadkach przyczyn chorobowych. Masaż wywiera pośredni i bezpośredni wpływ na organizm. Składa się z wielu chwytów, ruchów i opracowań (głaskanie, rozcierania, ugniatania, oklepywania, wibracje, roztrząsania, wałkowania), których celem jest nie tylko leczenie, ale także zapobieganie wielu chorobom.
Szybki rozwój fizjologii i neurofizjologii przyczynił się do stworzenia nowych metod masażu, takich jak masaż segmentarny, limfatyczny, łącznotkankowy i okostnowy.
Coraz częściej wzbogaca się masaż klasyczny o elementy masażu segmentarnego, masażu tkanki łącznej i okostnej, terapii manualnej, akupresury czy gimnastyki leczniczej, w celu dostosowania działań masażysty do potrzeb pacjenta.
Mechanizm działania masażu
Mechanizm działania masażu można go podzielić na działanie lokalne (miejscowe) oraz na działanie centralne (ogólne).
Działanie lokalne masażu.
Działanie lokalne masażu polega na mechanicznym przepływie krwi w naczyniach krwionośnych oraz chłonki w naczyniach chłonnych.
Masażysta stosując różne techniki w czasie masażu wywołuje tarcie, podczas którego wytwarza się ciepło. Wpływa ono na rozszerzenie naczyń krwionośnych, zwiększa przepływ krwi przez mięśnie przyspieszając dostarczanie substancji odżywczych i równocześnie wydalanie produktów przemiany materii.
Działanie centralne masażu
Działanie centralne masażu polega na pobudzeniu układu nerwowego, który za pomocą odruchów i czynności koordynacyjnych kory mózgowej jest w stanie wpłynąć na wszystkie narządy i układy naszego organizmu.
